Elektrisch

Het verbaast me soms nog steeds. Vier jaar na dato kan ik nog altijd dingen ontdekken die mij extra klachten bezorgen, waar ik last van heb of die ik gewoon handiger aan zou kunnen pakken. Steeds wanneer ik denk dat ik nu wel zo’n beetje alles geleerd heb dat er te leren valt, krijg ik een ingeving en sla ik mijzelf voor mijn kop. Dat ik daar nooit eerder aan gedacht heb!

Zo is er tandenpoetsen. Dat is niet zozeer een drama of een ramp, maar dat duurde altijd wel héél lang. Dan lag Lars al lang en breed in bed en liep ik nog rondjes door het huis met mijn tandenborstel in mijn mond, terwijl ik een half uur eerder dan hij naar bed was gegaan. En dan draag ik niet eens dikke lagen make-up die er iedere avond afgepoetst moeten worden.

Ik wist zelf ook nooit waar de tijd heen ging. Ik deed tandpasta op mijn tandenborstel, stak het ding in mijn mond en… Raakte afgeleid, meestal. Door mijn eigen spiegelbeeld, een viezigheidje in de wasbak, een sok naast de wasmand, een nagel met een haakje, een boek dat ik nog wilde pakken voor in de slaapkamer en de kussens op de bank in de woonkamer die ik dan zag en die mijn aandacht opeisten omdat ze opgeschud moesten worden. Dan vond ik weer een glas op de salontafel die ik naar de keuken bracht, waar de blender nog even geweekt moest worden of de rottende appel weggegooid. Ik drentelde en poetste tussendoor wat en raakte kwijt welke kant van mijn gebit ik al gehad had en poetste voor de zekerheid alles nog een keer en nog een keer terwijl ik ondertussen allemaal onbelangrijke dingen half deed. Ik snapte dan ook nooit hoe mensen binnen 2 minuten klaar konden zijn met poetsen.

De tandarts bleef maar aandringen op elektrisch poetsen en ik hield de boot af. Want dan had ik zo’n trillend, zoemend ding in mijn hoofd twee keer per dag. Alsof ik zelf al niet genoeg prikkels te verwerken had zonder al die extra spanning. Maar ineens was ik het zat, dat kip-zonder-koppen met een schuimende mond. En dus bestelde ik maar een elektrische tandenborstel. En het is een uitkomst!

Mijn tandenborstel zoemt iedere halve minuut. En dertig seconden kan ik me nog wel concentreren boven de wasbak, dus voordat ik goed en wel de shampooflesjes aan het ordenen ben, moet ik al wisselen van kant. Het voelt zelfs een beetje alsof ik er vaart achter moet zetten. Het zoemen en trillen valt mee, zeker omdat het maar 2 minuutjes is. Binnen die tijd heb ik schone tanden én niet hoeven reageren op alle andere dingen die mijn aandacht vragen als ik doelloos door het huis loop en die me alleen maar extra energie kosten. Een win-win situatie dus!

Alle kleine beetjes helpen en het voelt gewoon als een luxe dat ik om tien uur kan zeggen dat ik naar bed ga en dan om kwart over tien onder de dekens kruip. Wat een weldaad! Dus ik doe het voortaan elektrisch. Dan is de tandarts ook weer blij.